Czytnik linii papilarnych

Zbiór wierszy Ewy Lipskiej zdecydowanie bardziej do mnie przemówił niż poprzedni tomik przeczytany w ramach wyzwania marcowego LC "Przeczytam tomik poezji". Utwory odnoszną się do relacji, do mediów i ich wpływu na naszą codzienność.
Myślę, że każdy, nawet taki poetycki laik jak ja, coś dla siebie wyciągnie. Urzekła mnie dosadność w przekazie, zabawa słowami i ich dobór.

Z utworów, które zapadły mi w pamięć wymienić mogę tytułowy Czytnik Linii Papilarnych, który porusza wszędobylski ekshibicjonizm w mediach społecznościowych, nic nie pozostaje ukryte, wszystko jest na pokaz. Znają nas lepiej followersi, niż bliscy. "(...) Całujemy się z miliardami ust." To co stanowi o intymności jest powszechnie dostępne, a więc czy atrakcyjne?

Drugim wierszem jest "Samotność". W zaledwie 9 wersach mieści się wszystko, co ją definiuje. I chyba to właśnie stanowi o zbiorze wierszy Poetki. Prawdziwą sztuką jest zawrzeć esencję poruszanej tematyki, zamykającą się w zaledwie kilkunastu słowach.

Warto dać się zaskoczyć,.
Mam ochotę na więcej.

Zbiór wierszy Ewy Lipskiej zdecydowanie bardziej do mnie przemówił niż poprzedni tomik przeczytany w ramach wyzwania marcowego LC "Przeczytam tomik poezji". Utwory odnoszną się do relacji, do mediów i ich wpływu na naszą codzienność.
Myślę, że każdy, nawet taki poetycki laik jak ja, coś dla siebie wyciągnie. Urzekła mnie dosadność w przekazie, zabawa słowami i ich dobór....

Nie wiem czy uwierzyłabym, gdyby ktoś parę lat temu powiedziałby mi, że będę czytała wiersze. Chyba nie. Natomiast proza pani Ewy Lipskiej wydaje mi się tak bliska niczym myśli galopujące przed snem. Chciałoby się wykrzyczeć coś głośno, ale Morfeusz otula nas ciasno w ramiona i rano wszystkie te mary gdzieś ulatują.

Nie wiem czy uwierzyłabym, gdyby ktoś parę lat temu powiedziałby mi, że będę czytała wiersze. Chyba nie. Natomiast proza pani Ewy Lipskiej wydaje mi się tak bliska niczym myśli galopujące przed snem. Chciałoby się wykrzyczeć coś głośno, ale Morfeusz otula nas ciasno w ramiona i rano wszystkie te mary gdzieś ulatują.

Kolejny tomik poezji. Szybko go zjadłem (tak mogę uznać, nie jest zbyt "gruby", jak wydania zebrane danych autorów; przeczytałem w długiej drodze tramwajem z biblioteki). Nie jest to najwyższych lotów, ale też nie tych najniższych. Nie miałem podczas czytania momentu, kiedy musiałem przeczytać parę razy wers, aby dociec sensu, pokrętnej metafory. Jednak piękny język. Ponadto Lipska swoją poezją pokazuje wyraźnie relacje międzyludzkie, to, co nas spotyka w życiu teraz, obecny świat. Obserwatorka rzeczywistości. Poetka.

Kolejny tomik poezji. Szybko go zjadłem (tak mogę uznać, nie jest zbyt "gruby", jak wydania zebrane danych autorów; przeczytałem w długiej drodze tramwajem z biblioteki). Nie jest to najwyższych lotów, ale też nie tych najniższych. Nie miałem podczas czytania momentu, kiedy musiałem przeczytać parę razy wers, aby dociec sensu, pokrętnej metafory. Jednak piękny język....

Moje kolejne spotkanie z Ewą Lipską i kolejna uczta poetycka. Tym razem wyrazy znania należą się za:
- piękne impresje dotyczące samotności i przemijania,
- nawiązania do języka internetu, które niesamowicie pasują do wierszy - a przecież takie połączenia powinny pachnieć dysonansem, a tak nie jest,
- opisy nieprzynoszących ukojenia podróży,
- wiersze o miłości, także tej późnej, mocno już dojrzałej
- i jak zwykle, za piękne metafory.

Moje kolejne spotkanie z Ewą Lipską i kolejna uczta poetycka. Tym razem wyrazy znania należą się za:
- piękne impresje dotyczące samotności i przemijania,
- nawiązania do języka internetu, które niesamowicie pasują do wierszy - a przecież takie połączenia powinny pachnieć dysonansem, a tak nie jest,
- opisy nieprzynoszących ukojenia podróży,
- wiersze o miłości, także tej...

Poetycko wychowałem się na utworach W.B. Yeats, Ogden Nash, Thomas Hardy i Hyam Plutzik. Z bardzo dużą rezerwą i niepokojem sięgnąłem po 'pierwszy' tomik Polskich wierszy, od czasów zakończonej edukacji.
Wow po 3-kroć.
Autorka w ' Czytniku linii papilarnych ' odkryła klucz do:

- nadawania rzeczom codziennym elegancji,
- rozświetlania oczywistości pierwiastkiem boskim,
- wyłuskiwania życiowych momentów, które ukrywają się w zbiorowych nadwrażliwościach,
- tworzenia mistyki za pomocą dostępnych i powszechnych środków wyrazu.

Myślę, że poeta już nie może iść dalej...Bravo!

dziękuję.

Poetycko wychowałem się na utworach W.B. Yeats, Ogden Nash, Thomas Hardy i Hyam Plutzik. Z bardzo dużą rezerwą i niepokojem sięgnąłem po 'pierwszy' tomik Polskich wierszy, od czasów zakończonej edukacji.
Wow po 3-kroć.
Autorka w ' Czytniku linii papilarnych ' odkryła klucz do:

- nadawania rzeczom codziennym elegancji,
- rozświetlania oczywistości pierwiastkiem boskim,
-...

"Czytnik linii papilarnych" to pierwszy od pięciu lat tom wierszy Ewy Lipskiej. Tytułowy czytnik jest symbolem czegoś absolutnie indywidualnego, niepowtarzalnego, tak jak linie papilarne i nowoczesnego, stechnicyzowanego świata i życia w globalnej sieci z łóżkiem "na osi czasu". Świat pozorów, pozornych przyjaźni, bo przecież "lubi nas Coca cola, Ronaldo i Papież" jest w rzeczywistości światem samotności, gdzie "nasze samotne biograficznie ciała przytulają się do siebie". (Bunt młodych) Ale samotność tylko "cudem ocalała" (Samotność) w świecie przemijania i śmierci. Przemijanie i śmierć, te dwa tematy dominują w najnowszym tomie krakowskiej poetki.
[...]
Lipska pisze jednak jasno, nie tworząc językowych rebusów. Jej język jest klarowny, minimalistyczny i codzienny. Lapidarność szczególnie widać, gdy przejmuje język internetu. W jednym z wywiadów określiła poezję "suplementem diety dla intelektualistów", a ci nie lubią gotowych rozwiązań, stąd zapewne "Czytnik..." to zapis niepewności i poszukiwania, ślad przy ścieżce, a nie asfaltowa autostrada.

Całość opinii tu: https://annadlugosz.blogspot.com/2016/03/czytnik-linii-papilarnych-ewa-lipska.html

"Czytnik linii papilarnych" to pierwszy od pięciu lat tom wierszy Ewy Lipskiej. Tytułowy czytnik jest symbolem czegoś absolutnie indywidualnego, niepowtarzalnego, tak jak linie papilarne i nowoczesnego, stechnicyzowanego świata i życia w globalnej sieci z łóżkiem "na osi czasu". Świat pozorów, pozornych przyjaźni, bo przecież "lubi nas Coca cola, Ronaldo i Papież" jest...